De Italiaanse tekenaar Guido Crepas (bekend als Guido Crepax) is een van de voorvaders van de artistieke erotische strip. Zijn eerste tekenwerk werd gepubliceerd in 1959, maar hij brak pas echt door in 1965 met de strip Neutron in het tijdschrift Linus.

Cover Strega Commande Colore heruitgave van vier vroege verhalen.
Uitgeverij Whitestar, 2018

Al snel daarna werd de strip vernoemd naar het belangrijkste personage, Valentina, die lange tijd in diverse hoedanigheden zijn belangrijkste hoofdpersoon zou blijen. Het uiterlijk van de sexy Valentina was gebaseerd op de stomme-film-actrice Louise Brooks, met haar kenmerkende kortgeknipte haar. Niet geheel toevallig shockeerde Brooks in haar films regelmatig door het overmatig gebruik van haar seksualiteit.

Louise Brooks

De verhalen van Valentina staan bekend om hun gedetailleerde tekenwerk, de dromerige, soms psychedelische sfeer en een grote dosis erotiek. In deze verhalen kon Crepax zijn eigen voorliefde kwijt voor sado-masochisme, bondage en andere duistere spelonken van de seksualiteit, zonder er echt porno van te maken. 

Hij bleef op en top stripmaker, wiens vertelstijl uniek was en zijn tijd ver vooruit. Sommige van zijn pagina's doen zelfs denken aan de moderne Japanse manga. Met zijn taboedoorbrekende verhalen baande Crepax de weg voor tekenaars als Milo Manara, Libertaire, de Franse tekenares Annie Goetzinger en eigenlijk iedereen die met de strip meer wil doen dan een braaf verhaaltje vertellen.

Valentina Intrepida (1972), pagina 30 Crepax's pagina opbouw doet achteraf manga-achtig aan

Vanaf de jaren zeventig legde Crepax zich toe op het adapteren van romans. In eerste instantie voornamelijke erotische klassiekers zoals Justine van de Marquis de Sade, L'Histoire d'O van Pauline Réage en Venus in Bont van Leopold Sacher-Masoch en de dagboeken van Casanova. 
Later kwamen daar ook bewerkingen bij van Bram Stoker (Dracula), Robert Louis Stevenson (Dr. Jeckyll and mr. Hyde) (5) en Frans Kafka (Het Proces).

Dr Jekyll E Mr Hyde Page

De eerste avonturen van Valentina verschenen in het Italiaanse tijdschrift Linus, dat in 1965 werd opgericht en vanaf dat moment een belangrijke rol speelde in de geschiedenis van de Italiaanse strip. De naam van het blad is gebaseerd op het piano spelende personage uit de strip Peanuts van Charles Schulz. De ruggengraat van het blad werd gevormd door herdrukken van Peanuts en andere Amerikaanse krantenstrips, die op dat moment een gouden periode doormaakten. Daarnaast was er een apart katern waarin werd geschreven over maatschappelijke, politieke, historische en culturele onderwerpen. Het was een van de eerste bladen waarin door volwassenen op een serieuze manier over strips geschreven werd. Daarnaast was er ruimte voor satirische strips en ander bijzonder werk van eigen bodem, waarvan Valentina er dus eentje was. Daarnnaast publiceerde Linus ook strips van Hugo Pratt (Corto Maltese), Breccia (L’Eternauta), Claire Brétècher (Aggrippine), en Benito Jacovitti (Joe Balordo).

Eerste nummer van Linus (april 1965)

Hoewel Linus in zijn bestaan meerdere malen van eigenaar wisselde, bleef het bestaan tot op de dag van vandaag. Het is tegenwoordig vooral een tijdschrift voor de alternatieve strip, met herdrukken van de beste moderne stripmakers van de hele wereld… nog steeds aan gevuld met de leukste krantenstrips.